هوای تو
آخرش شمارش روز و شبهام
چی میشد بیاد دوباره ای خدا
خواب هر شبم شده رویای تو
من هنوزم توی گوشمه صدای تو
کاش نمی رفتی و من پر میشدم
روز و شب از عطر تو هوای تو
اینجا هوا بارانی ست ولی باران نمی بارد
حال بگو من چه کنم با این همه گل خشکیده ای که زیبایی خود را نثار فراغ تو در
گلدان ترک خوردهء روحم کرده اند و واژه های نونهالی که در نبود تو ،
طناب دار به گردن آویخته اند تا در هیچ لغت نامه ای مورد استقبال واقع نشوند .
و امیدی که به خاطر نا امیدی ، تنهایی را در کنج خلوت قلبم ترجیح داده و آرزوهای
خود را در چهره ی رؤیایی شبانه می نمایاند تا کسی به وجودش پی نبرد .
حال بگو چه کنم با چشمان سِحرآمیزی که در قاب آینه ، هنر نمایی می کنند و فقط
تصویرمتحرکی از خنده ها و شادیها را نشان می دهند و زندگی زیبایی که چون آب
در جریان است .
حال تو بگو ؛ من چه کنم با این فاصله ها ؟؟
خیلی وقت هاست که دلم پر می کشد برای نوشتن
برای تو ، برای خودم ، برای خودمان ...
که چه ساده از صدای غریبانه ی فاصله ها می گذریم ، که چه نزدیکیم و چه دور می کنیم
خودمان را از خودمان .
که چه ساده می شکنیم بی آنکه بدانیم دیگر بغض هایمان اشک نمی شود.
که اینجا هوا بارانی است ولی باران نمی بارد.
هر جا گل یاد بودی می روید از روز های خوب ... نقطه می گذاری .
سر خط آغاز می کنی...
خیلی وقت است فراموش کرده ای حس غریبی بود ، میانمان که دوستش داشتی...
امروز یخ زده اند دست های مهربانت .
بهار را با حضور سبزت به کدامین سر زمین برده ای که زمستانش سهم کوچک دل من شد؟
دیگر اصلا دلم نمی خواهد باشم .
می خواهم همه را دور بریزم ... هر آنچه از تو تهی است ... هر آنچه با تو تهی است ...
نه ! شاید هم دلم تنگ شده باز هم برای تو و بیشتر برای خودم یا بهتر بگویم برای خودمان .
برای تک تک واژه هایی که هستی شان وام دار توست
وامدار همان نگاه مهربان ...
وامدار همان سکوت آبی ...
وامدار همان صدای ..............
هر کس نداند تو خوب می دانی که چه می گویم ...
که چقدر تنهایم .
و من هنوز نمی دانم که تو از چه سخن می گفتی میان لحظه ها ...
که نگاهت هنوز پشت پلک هایم است
که هنوز قلمم بوی تو را می دهد
گر قصه ی عشقت میان سطر هایم بوی انتظار می دهد ؟؟!
که اینچنین کلمات می خواهند بنویسند از تو برای تو ...
بهش بگین دوستش دارم
دنیامو زیر پاهاش می زارم
بهش بگین رنگ چشاشو دوست دارم
هدیه هاشو حتی خاطره هاشو دوست دارم
حرفای نگفتنی زیاد داریم باهم اره!
یک ثانیه موندن باهاشو دوست دارم
بهش بگین دوستش دارم
دنیامو زیر پاهاش می زارم
بهش بگین عکسای تو اتاقشو دوست دارم
بوسه ی زمستونی اما داغشو دوست دارم
همیشه دلم و عقلم پیش اونه
تمام عمرم فکرم بره سراغشو دوست دارم
بهش بگین دوستش دارم
دنیامو زیر پاهاش می زارم
بهش بگین حرف زدنای کوتاشو دوست دارم
قلب صاف و بی گناشو دوست دارم
اشتباه کرده که عاشق چشمای من شده
اما نه من این اشتباشو دوست دارم
بهش بگین دوستش دارم
دنیامو زیر پاهاش می زارم
بهش بگین لحن صداشو دوست دارم
اون بی وفا نیست وقاشو دوست دارم
همه بدونین اگه بگه بمیر می میرم
من عاشقشم سارا گفتناشو دوست دارم
بهش بگین دوستش دارم
دنیامو زیر پاهاش می زارم
بهش بگین موها پر پیچ و تابشو دوست دارم
من حتی ساعت خرابشو دوست دارم
انتخاب اون بزرگتریم معجزیه
بهش بگین اره بگین انتخابشو دوست دارم
بهش بگین دوستش دارم
دنیامو زیر پاهاش می زارم
راستی دلت میاد بری بدون من بری سفر
بعدش فراموشم کنی برات بشم یه رهگذر
اصلا بگو که دوست داری اینجور دوست داشته باشم
اسم تو رو مثل گلا تو گلدونا کاشته
ای کاش منم تو اسمون یه مرغ دریایی بودم
شاید دوسم داشتی اگه آهوی صحرایی بودم
ای کاش بدونی چشاتو به صد تا دنیا نمی دم
یه موج گیسوی تو رو به صد تا دریا نمی دم
تا وقتی اینجا بمونی بارون قشنگ و نم نمه
هوای رفتن که کنی مرگ گلای مریمه
نگام کن و برام بگو بگو می ری یا می مونی
بگو دوسم داری یا نه مرگ گلای شمعدونی
نامه داره تموم می شه مثل تموم نامه ها
اما تو مثل اسمون عاشقی و بی انتها
یادتو اشکای بارون روی خاک شوره زار
یا تو یه خواب راحت واسه چشم بیقرار
اسم تو خاطرهی شیرین تکرار عسل
پای گهوارهی قصه خوندن شعر و غزل
من هنوز دل نگرونم که تو از راه برسی
پر شه از هوای تو خلوت بی همنفسی
تو خیالم شبها رو ستاره بارون می کنم
خونه رو به عشق تو آیینه بندون میکنم
ابر غصه ها رو از آبی چشمات میگیرم
تو بهشت گرم دستای تو آروم میمیرم
نگو دیره نگو دیره نگو دیگه دل بریدی
نگو از قهر زمونه طعم دلتنگی چشیدی....
حس همیشه داشتن
نه عشق و دلبستگی
نه قصه ی گسستنه
نه حرف پیوستگیه
عادت و عشق و عاطفه
هر چی لغت تو عالمه
برای حس من و تو
یه اسم گنگ و مبهمه
تو این روزای بی کسی
اگه به دادم نرسی
یه روز میای که دیر شده
نمونده از من نفسی
*****
خواستن تو برای من
فرا تر از روح و تنه
راز همیشگی شدن
همیشه ازر تو گفتنه
اگر تو مهلتم بدی
مهلت مرگ رو نمی خوام
با تو به قصه می رسم
همراه لحظه هام بیا...
در این شبهای دلتنگی که غم با من هم آغوشه
به جز اندوه و تنهایی کسی با من نمی جوشه
کسی حالم نمی پرسه کسی دردم نمی دونه
نه همدرد و هم آوایی با من یک دل نمی خونه
از ایـن سـرگشـتـگـی بـیـزارم و بـیـزار
ولـی راه فـراری نـیـسـت از ایـن دیـوار
برای این لب تشنه دریغا قطره آبی بود
برای خسته چشم من دریغا جای خوابی بود
در این سرداب ظلمت نور راهی بود
در ایـن انـدوه غربـت سـرپـنـاهـی بود
شب ، پر درد و من از غصّه ها دلسرد
کجــا پـیـدا کـنـم دلسـوخته ای هم درد
اسـیـر صـد بـیـابـان وَهــم و اندوهـم
مـرا پا در دل و سنگین تر از کوهم
بازدید دیروز: 0
کل بازدید :8864
